بیمارستان مسیح دانشوری در تهران تاریخچه ای غنی دارد که به سال 1278 مظفرالدین شاه، ولیعهد قاجار، برای درمان بیماری سل نیاز داشت، برمی گردد. پزشکان فرانسوی مکانی با هوای تازه کوهستانی را برای درمان او توصیه کردند. در نتیجه عمارتی در کوه های شمالی تهران به همین منظور ساخته شد. پس از مرگ مظفرالدین شاه، این عمارت به تدریج به یک آسایشگاه برای بیماران مبتلا به سل تبدیل شد و ساختمان‌های اضافی برای پذیرایی از بیماران از سراسر کشور ساخته شد. این بیمارستان در سال 1365 به زیرمجموعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تبدیل شد و به عنوان مرکز سل و بیماری های ریوی فعالیت خود را آغاز کرد. موسسه ملی تحقیقات سل و بیماری های ریوی (NRITLD) در سال 1371 تاسیس شد و با بیمارستان ادغام شد و آن را به یک مرکز مشهور برای تحقیقات و درمان در این زمینه ها تبدیل کرد.
دستاوردها:
- پیوندها: این بیمارستان به نقاط عطف قابل توجهی از جمله پیوند ریه، قلب، همزمان قلب-ریه و قلب-کلیه دست یافته است.
- درمان‌های نوآورانه: این بیمارستان در زمینه‌های تشخیص و درمان سل از جمله درمان باسیل MDR TB پیشگام بوده و اولین پیوند تراشه در گوسفند و پیوند نای بیولوژیک مصنوعی را انجام داده است.
- تحقیقات پیشرفته: ایجاد کبد مصنوعی زیستی، کشف ژن مرتبط با جذام و ایجاد نای مصنوعی با استفاده از فناوری نانو.
- مراجع ملی: این بیمارستان محل آزمایشگاه های مرجع ملی HPV و ویروس های تنفسی است.
همکاری های بین المللی:
بیمارستان مسیح دانشوری دارای تعهدات بین المللی گسترده ای از جمله:
- خدمت به عنوان مرکز همکاری WHO برای آموزش سل و کنترل تنباکو.
- همکاری با اتحاد جهانی علیه بیماری های مزمن تنفسی در ایران.
- به عنوان دفتر دبیرخانه کمیته توقف سل در ایران و IUATLD در منطقه خاورمیانه.
- همکاری با دانشگاه ها و سازمان های بین المللی مختلف مانند دانشگاه اوترخت، تافتس و منزیس.
آموزش ها و کارگاه ها:
این بیمارستان کارگاه ها و دوره های آموزشی بین المللی متعددی را با همکاری سازمان هایی مانند بنیاد KNCV، WHO، EMRO و JICA برگزار می کند. اینها شامل کارگاه های آموزشی در مورد ادغام TB/HIV، مدیریت MDR TB، و کنگره های بین المللی در مورد بیماری های ریوی و اهدای عضو است.
