هومیوپاتی یک سیستم پزشکی جایگزین است، که در آن موادی که باعث ایجاد علائم در یک فرد سالم می شوند، به شکل رقیق شده برای درمان علائم مشابه در یک فرد بیمار استفاده می شود. هومیوپاتی که در اواخر قرن هجدهم توسط ساموئل هانمن تأسیس شد، بر این باور است که بدن دارای نیروی حیاتی است که می تواند در صورت تعادل صحیح، برای بهبودی خود تحریک شود.
درمان‌های هومیوپاتی از طریق فرآیند رقیق‌سازی و ساکشن سریال (تکان دادن شدید) تهیه می‌شوند. اعتقاد بر این است که این فرآیند خواص درمانی این ماده را افزایش می دهد و در عین حال سمیت را به حداقل می رساند. هومیوپات ها بر اساس ارزیابی کامل وضعیت جسمی، عاطفی و روانی بیمار، با هدف یافتن تطابق بین علائم و مشخصات دارو، داروهایی را انتخاب می کنند. یکی از اصول کلیدی هومیوپاتی، درمان فردی است. هر فرد به عنوان یک مورد منحصربفرد در نظر گرفته می‌شود و درمان‌ها با توجه به علائم خاص و وضعیت سلامت کلی او تنظیم می‌شوند. هدف این رویکرد شخصی، رسیدگی به علل ریشه ای بیماری و بازگرداندن تعادل به نیروی حیاتی فرد است. هومیوپاتی اغلب برای طیف وسیعی از بیماری ها، از بیماری های مزمن تا بیماری های حاد استفاده می شود. طرفداران هومیوپاتی استدلال می کنند که می تواند در درمان شرایط مختلف مانند آلرژی، میگرن و اختلالات مرتبط با استرس موثر باشد. با این حال، هومیوپاتی بحث برانگیز باقی مانده است، با بحث های مداوم در مورد اعتبار علمی و اثربخشی آن. علیرغم اختلاف نظرها، بسیاری از بیماران به دلیل ماهیت ملایم و غیرتهاجمی هومیوپاتی و تمرکز آن بر مراقبت های فردی، ارزشی برای هومیوپاتی پیدا می کنند. به عنوان یک رویکرد مکمل، هومیوپاتی اغلب در کنار درمان های پزشکی معمولی برای افزایش سلامت و رفاه کلی استفاده می شود.
