ایمونوتراپی یک رویکرد انقلابی برای درمان سرطان است که از سیستم ایمنی بدن برای هدف قرار دادن و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برخلاف درمان‌های سنتی مانند شیمی‌درمانی و پرتودرمانی که مستقیماً به سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند، ایمونوتراپی با تقویت یا بازیابی توانایی طبیعی سیستم ایمنی برای تشخیص و مبارزه با سرطان کار می‌کند. انواع مختلفی از ایمونوتراپی وجود دارد، از جمله آنتی‌بادی‌های مونوکلونال، مهارکننده‌های بازرسی کننده، واکسن‌های سرطان، و سلول‌درمانی پذیرشی. آنتی‌بادی‌های مونوکلونال مولکول‌های آزمایشگاهی هستند که به پروتئین‌های خاصی روی سلول‌های سرطانی متصل می‌شوند و آنها را برای تخریب مشخص می‌کنند. مهارکننده های ایست بازرسی پروتئین هایی را که مانع از حمله سلول های ایمنی به سلول های سرطانی می شوند، مسدود می کنند. واکسن‌های سرطان، سیستم ایمنی را برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی تحریک می‌کنند، در حالی که سلول‌درمانی اختیاری شامل اصلاح سلول‌های ایمنی خود بیمار برای هدف قرار دادن بهتر سرطان است.
ایمونوتراپی می تواند منجر به پاسخ های پایدار و در برخی موارد بهبودی طولانی مدت شود. با این حال، ممکن است عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی را نیز ایجاد کند، و همه بیماران به ایمونوتراپی پاسخ نمی‌دهند، بنابراین شخصی‌سازی برنامه‌های درمانی بر اساس مشخصات فردی بیمار و انواع سرطان بسیار مهم است.
دکتر شادی ظهوری نیا، متخصص برجسته رادیوانکولوژی (پرتودرمانی) هستند که در زمینه پیشگیری و درمان سرطان‌های بزرگسالان تخصص دارند. ایشان از روش‌های پیشرفته […]
