پمپ داخل نخاعی یک دستگاه پزشکی است که برای رساندن دارو به طور مستقیم به مایع نخاعی استفاده می‌شود و برای بیماران مبتلا به درد مزمن شدید که به خوبی با داروهای خوراکی کنترل نمی‌شوند، کنترل درد را هدفمند می‌کند. این رویکرد امکان استفاده از دوز کمتری از دارو را در مقایسه با درمان‌های سیستمیک فراهم می‌کند و به طور بالقوه عوارض جانبی را کاهش می‌دهد.
مکانیزم
پمپ داخل نخاعی شامل یک پمپ کوچک و قابل برنامه ریزی است که در زیر پوست کاشته می شود، معمولاً در شکم، و یک کاتتر که دارو را به فضای داخل نخاعی (ناحیه اطراف نخاع) می رساند. این روش تحویل مستقیم تضمین می‌کند که دارو دقیقاً در جایی که لازم است آزاد می‌شود و درد را به طور مؤثرتری هدف قرار می‌دهد.
موارد مصرف
پمپ های داخل نخاعی برای بیمارانی مانند: درد مزمن: دردی که به سایر درمان ها یا داروها پاسخ نمی دهد.
درد سرطانی: درد همراه با سرطان پیشرفته که در آن سایر گزینه های مدیریت درد ناکافی هستند.
درد مداوم پس از جراحی ستون فقرات که با روش های معمول تسکین نیافته است.
رویه
روش کاشت پمپ داخل نخاعی شامل: فاز آزمایشی: یک کاتتر موقت در فضای داخل نخاعی قرار داده می شود و دارو برای ارزیابی اثربخشی درمان تجویز می شود. این مرحله آزمایشی به تعیین اینکه آیا پمپ برای بیمار مفید است یا خیر کمک می کند. کاشت دائمی: اگر مرحله آزمایشی موفقیت آمیز باشد، یک پمپ دائمی کاشته می شود. پمپ در یک پاکت زیر جلدی قرار می گیرد و کاتتر در فضای داخل نخاعی قرار می گیرد. این روش معمولاً تحت بی حسی موضعی و آرام بخش انجام می شود. مزایا
تسکین درد هدفمند: تحویل مستقیم دارو به مایع نخاعی باعث تسکین درد موثر با دوز کمتر در مقایسه با داروهای خوراکی می شود. کاهش عوارض جانبی سیستمیک: استفاده از دوزهای کمتر دارو عوارض جانبی احتمالی مانند مشکلات گوارشی یا آرامبخش را به حداقل می رساند. دوز قابل برنامه ریزی: پمپ را می توان از راه دور تنظیم کرد تا دوز یا نوع دارو را بر اساس نیاز بیمار تغییر دهد.
خطرات و عوارض
عفونت: مانند هر روش جراحی دیگری، خطر عفونت در محل کاشت وجود دارد. نقص دستگاه: مشکلات پمپ یا کاتتر، مانند انسداد یا خرابی باتری، ممکن است نیاز به اقدامات اضافی داشته باشد. عوارض جانبی دارو: اگرچه کاهش می یابد، اما عوارض جانبی مربوط به دارو همچنان ممکن است رخ دهد، مانند سردرد یا سرگیجه. مراقبت بعد از عمل پس از کاشت، بیماران باید دستورالعمل‌های مراقبتی خاصی را دنبال کنند: محدودیت‌های فعالیت: بیماران ممکن است نیاز داشته باشند از فعالیت‌های سنگین و بلند کردن اجسام سنگین اجتناب کنند تا مطمئن شوند پمپ و کاتتر در جای خود باقی می‌مانند.
پیگیری منظم: معاینات روتین برای نظارت ضروری است. عملکرد پمپ و تنظیم سطوح دارو در صورت نیاز.
تعمیر و نگهداری دستگاه: به بیماران باید در مورد نحوه استفاده از دستگاه و مدیریت پر کردن مجدد دارو آموزش داده شود.
