درمان دستی یک تکنیک درمانی عملی است که توسط فیزیوتراپیست ها و سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی برای تسکین درد، بهبود دامنه حرکتی و بهبود عملکرد کلی فیزیکی استفاده می شود. این شامل اعمال ماهرانه فشار به عضلات، مفاصل و بافت ها برای رفع درد و اختلال عملکرد اسکلتی عضلانی است.
درمانگر ممکن است از تکنیک هایی مانند تحرک مفصل، دستکاری، ماساژ بافت نرم و کشش برای هدف قرار دادن مناطق خاصی از بدن استفاده کند. یکی از مزایای اولیه درمان دستی، توانایی آن در کاهش درد و سفتی است، به ویژه در شرایطی مانند کمردرد، گردن درد و آسیب های مفصلی. با حرکت دادن مفاصل سفت یا کاهش تنش در عضلات، درمان دستی به بازیابی الگوهای حرکتی طبیعی، کاهش ناراحتی و بهبود تحرک کمک میکند. به ویژه در درمان بیماری هایی مانند سیاتیک، آرتریت، آسیب های ورزشی و توانبخشی پس از عمل موثر است. علاوه بر مزایای مستقیم، درمان دستی اغلب مکمل سایر درمان های فیزیوتراپی، مانند ورزش درمانی و الکتروتراپی، برای تسریع بهبودی است.
درمان دستی با پرداختن به مسائل مکانیکی زمینهای که به درد و اختلال در عملکرد کمک میکند، به بیماران کمک میکند تا قدرت و عملکرد فیزیکی خود را بازیابند. این رویکرد شخصی و عملی، آن را به عنصری کلیدی در برنامههای توانبخشی و بازیابی جامع تبدیل میکند.
