پرتودرمانی نوعی درمان سرطان است که از پرتوهای پرانرژی برای کشتن یا آسیب رساندن به سلول های سرطانی استفاده می کند و از رشد و تقسیم آنها جلوگیری می کند.
این درمان موضعی، نواحی خاصی از بدن را که سلول‌های سرطانی در آن حضور دارند، هدف قرار می‌دهد. پرتودرمانی را می توان به صورت خارجی، با استفاده از دستگاهی به نام شتاب دهنده خطی برای متمرکز کردن پرتوها بر روی تومور، یا به صورت داخلی، از طریق روشی به نام براکی تراپی، که در آن منبع رادیواکتیو در داخل یا بسیار نزدیک به تومور قرار می گیرد، انجام داد. این درمان دقیقاً برای به حداقل رساندن آسیب به بافت های سالم اطراف برنامه ریزی و طراحی شده است.
پرتودرمانی معمولاً برای کوچک کردن تومورها قبل از جراحی (درمان نئوادجوانت)، برای از بین بردن باقیمانده سلول های سرطانی پس از جراحی (درمان کمکی)، یا برای تسکین علائمی مانند درد ناشی از تومور استفاده می شود. عوارض جانبی پرتودرمانی به ناحیه درمان بستگی دارد و ممکن است شامل تحریک پوست، خستگی و درد موضعی باشد.
پیشرفت‌ها در تکنیک‌هایی مانند پرتودرمانی تعدیل‌شده با شدت (IMRT) و رادیوسرجری استریوتاکتیک، دقت و نتایج را بهبود بخشیده و پرتودرمانی را به یک جزء حیاتی در رژیم‌های درمانی مدرن سرطان تبدیل کرده است.
