آرتریت روماتوئید (RA) یک اختلال خودایمنی مزمن است که در درجه اول مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث التهاب، درد و سفتی می شود. برخلاف استئوآرتریت که در نتیجه ساییدگی و پارگی ایجاد می‌شود، RA زمانی رخ می‌دهد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به پوشش مفاصل (سینوویوم) حمله می‌کند که منجر به تورم و در نهایت آسیب به غضروف و استخوان می‌شود. با گذشت زمان، این می تواند منجر به تغییر شکل مفصل، از دست دادن عملکرد و ناتوانی شدید در صورت عدم درمان شود. RA معمولاً دست‌ها، مچ‌ها، زانوها و پاها را درگیر می‌کند، اما می‌تواند سایر اندام‌ها مانند ریه‌ها، قلب و چشم‌ها را نیز درگیر کند.
علائم آرتریت روماتوئید معمولاً شامل درد مفاصل، تورم، گرما و سفتی، به ویژه در صبح یا بعد از دوره‌های عدم فعالیت است. علاوه بر مشکلات مفصلی، بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دچار خستگی، تب و کاهش وزن می شوند.
تشخیص و درمان به موقع در مدیریت بیماری و جلوگیری از آسیب مفاصل بسیار مهم است.
روماتولوژیست ها اغلب از ترکیبی از داروها مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) و بیولوژیک ها برای کاهش التهاب و کند کردن پیشرفت بیماری استفاده می کنند. فیزیوتراپی، ورزش و تغییرات سبک زندگی نیز در مدیریت علائم و حفظ عملکرد مفصل مهم هستند.
