تومورهای غدد بزاقی رشد غیرطبیعی هستند که می توانند در غدد بزاقی که مسئول تولید بزاق هستند ایجاد شوند. این تومورها را می توان به عنوان خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) طبقه بندی کرد. در حالی که بیشتر تومورهای غدد بزاقی خوش خیم هستند و آدنوم پلئومورفیک شایع ترین نوع آن است، برخی از آنها می توانند بدخیم باشند و منجر به پیامدهای جدی تری برای سلامتی شوند. غده پاروتید که در نزدیکی گوش قرار دارد، شایع ترین محل آسیب دیده است و تقریباً 85٪ موارد را تشکیل می دهد.
علائم تومورهای غدد بزاقی اغلب شامل تورم یا توده بدون درد در ناحیه غده آسیب دیده است. در موارد بدخیم، ممکن است علائم اضافی مانند درد صورت، بی حسی یا ضعف ناشی از درگیری عصب ظاهر شود.
تشخیص معمولاً شامل معاینه فیزیکی، مطالعات تصویربرداری مانند MRI یا سی تی اسکن و بیوپسی برای تأیید ماهیت تومور است.
گزینه های درمانی بسته به خوش خیم یا بدخیم بودن تومور متفاوت است. برای تومورهای خوش خیم، برداشتن جراحی معمولاً کافی است و اغلب منجر به درمان کامل می شود. در مقابل، تومورهای بدخیم ممکن است به مداخله جراحی گسترده‌تری همراه با پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی نیاز داشته باشند، به‌ویژه اگر به خارج از غدد بزاقی گسترش یافته باشند. تشخیص زودهنگام و درمان برای بهبود پیش آگهی بسیار مهم است، به طوری که نرخ بقا برای تومورهای موضعی در مقایسه با آنهایی که متاستاز داده اند به طور قابل توجهی بالاتر است. نظارت منظم و مراقبت های بعدی برای مدیریت هرگونه عود یا عوارض احتمالی مرتبط با این تومورها ضروری است.
