استرابیسم که معمولاً به آن “چشم های متقاطع” گفته می شود، یک وضعیت بینایی است که در آن چشم ها به درستی با یکدیگر هماهنگ نمی شوند. این ناهماهنگی می تواند ثابت یا متناوب باشد و ممکن است یک یا هر دو چشم را درگیر کند.
استرابیسم می تواند به اشکال مختلفی مانند ازتروپی (چرخش به داخل چشم)، اگزوتروپی (چرخش به بیرون چشم)، هیپرتروپی (چرخش به سمت بالا) یا هیپوتروپی (چرخش به سمت پایین) ظاهر شود. این عارضه اغلب ناشی از عدم تعادل در عضلات کنترل کننده حرکت چشم است که منجر به دوبینی یا مشکلات در درک عمق می شود.
استرابیسم معمولاً از طریق یک معاینه جامع چشم، از جمله آزمایش هایی برای ارزیابی هم ترازی چشم و حدت بینایی، تشخیص داده می شود. گزینه های درمانی برای استرابیسم بسته به شدت و علت زمینه ای متفاوت است. آنها ممکن است شامل لنزهای اصلاحی، درمان بینایی یا مداخله جراحی برای تنظیم مجدد چشم ها باشند. تشخیص و درمان زودهنگام برای جلوگیری از عوارض طولانی مدت، مانند تنبلی چشم، که در آن یک چشم به دلیل نداشتن ورودی بینایی مناسب ضعیف‌تر می‌شود، بسیار مهم است. با پرداختن به استرابیسم، بیماران می توانند تراز چشم، عملکرد بینایی و کیفیت کلی زندگی خود را بهبود بخشند.
