لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، که معمولا به عنوان لوپوس شناخته می شود، یک بیماری خودایمنی مزمن است که می تواند اندام ها و سیستم های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد. در لوپوس، سیستم ایمنی بیش فعال می شود و به بافت های سالم حمله می کند که منجر به التهاب گسترده و آسیب بافتی می شود. این بیماری میتواند پوست، مفاصل، کلیهها، مغز، قلب، ریهها و سلولهای خونی را درگیر کند و مدیریت آن را به شرایط پیچیدهای تبدیل میکند.
لوپوس اغلب با طیف وسیعی از علائم تظاهر می کند که می تواند بین افراد بسیار متفاوت باشد و به طور غیر قابل پیش بینی شعله ور شود. علائم شایع لوپوس شامل درد و تورم مفاصل، خستگی مفرط، بثورات پوستی (به خصوص بثورات پروانه ای شکل در سراسر صورت)، حساسیت به نور خورشید، ریزش مو و تب است. در موارد شدیدتر، لوپوس می تواند باعث التهاب کلیه (نفریت لوپوس)، مشکلات قلبی عروقی و مشکلات عصبی شود.
درمان لوپوس معمولاً شامل مدیریت علائم و جلوگیری از شعله ور شدن با استفاده از داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و داروهای بیولوژیک است. روماتولوژیست ها نقش کلیدی در تشخیص و درمان لوپوس دارند، زیرا این بیماری می تواند شرایط دیگر را تقلید کند. با مدیریت صحیح، بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس میتوانند زندگی فعال و رضایت بخشی داشته باشند.