درمان هدفمند یک رویکرد نوآورانه برای درمان سرطان است که بر مولکول‌ها یا ژن‌های خاص درگیر در رشد سرطان تمرکز دارد. برخلاف شیمی‌درمانی سنتی، که بر تمام سلول‌هایی که به سرعت تقسیم می‌شوند، تأثیر می‌گذارد، هدف درمان هدفمند مداخله در رشد و بقای سلول‌های سرطانی و در عین حال به حداقل رساندن آسیب به بافت‌های سالم است. این رویکرد به‌ویژه برای سرطان‌های ناشی از جهش‌های ژنتیکی خاص یا ناهنجاری‌ها در مسیرهای سلولی مفید است.
در درمان هدفمند، داروها برای مسدود کردن سیگنال هایی که سلول های سرطانی به رشد و تقسیم نیاز دارند، طراحی شده اند. برای مثال، در سرطان تخمدان، مهارکننده‌های PARP آنزیم PARP را هدف قرار می‌دهند که سلول‌های سرطانی از آن برای ترمیم DNA آسیب‌دیده خود استفاده می‌کنند. با مهار این آنزیم، مهارکننده های PARP باعث مرگ سلول های سرطانی می شوند، به ویژه در سرطان هایی که دارای جهش BRCA هستند. شکل دیگری از درمان هدفمند شامل مهارکننده‌های رگ‌زایی است که از تشکیل رگ‌های خونی جدید توسط تومورها جلوگیری می‌کند و به طور موثر آنها را از مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز برای رشد محروم می‌کند.
درمان های هدفمند را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر درمان ها مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد. یکی از مزایای کلیدی درمان هدفمند پتانسیل آن برای عوارض جانبی کمتر در مقایسه با درمان های سنتی سرطان است. با این حال، همه سرطان‌ها برای درمان هدفمند مناسب نیستند و اغلب در بیمارانی که نشانگرهای زیستی یا جهش‌های ژنتیکی خاصی دارند که به این داروها پاسخ می‌دهند، استفاده می‌شود. این رویکرد نشان دهنده پیشرفت قابل توجهی در درمان شخصی سرطان است که امید به نتایج بهتر و عوارض جانبی کمتر را ارائه می دهد.
