بی اختیاری ادرار از دست دادن غیرارادی کنترل مثانه است که منجر به نشت تصادفی ادرار می شود.
این یک بیماری شایع است که می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در میان افراد مسن، به ویژه زنان، بیشتر شایع است. انواع مختلفی از بی اختیاری ادرار وجود دارد، از جمله بی اختیاری استرسی، که در حین فعالیت هایی مانند سرفه یا بلند کردن بدن رخ می دهد. بی اختیاری فوری، که با میل شدید و ناگهانی برای ادرار مشخص می شود. و بی اختیاری سرریز، که در آن مثانه به طور کامل تخلیه نمی شود و منجر به چکه کردن مکرر می شود.
عوامل موثر می تواند شامل ضعیف شدن عضلات کف لگن، آسیب عصبی، تغییرات هورمونی، یا برخی از شرایط پزشکی مانند دیابت باشد. گزینه های درمانی برای بی اختیاری ادرار بر اساس نوع و شدت بیماری متفاوت است و ممکن است شامل تمرینات کف لگن، داروها، درمان های رفتاری و مداخلات جراحی مانند روش های اسلینگ یا قرار دادن اسفنکتر مصنوعی باشد. مدیریت موثر بی اختیاری می تواند کیفیت زندگی را با کاهش تأثیرات اجتماعی و روانی این بیماری به میزان زیادی بهبود بخشد.
